Commissies-Hallstein I en II (1958-1967)

Douane-unie

In het Verdrag van Rome werd vastgelegd dat er een twaalfjarige periode zou volgen waarin handelsbeperkingen tussen lidstaten van de EEG zouden worden opgegeven. Aan deze douane-unie werd gewerkt door deze eerste Commissie, door geleidelijk aan invoerrechten en quota's tussen lidstaten af te schaffen. Ook werd gewerkt aan een gemeenschappelijke buitentarief voor derde landen. In 1959 werden de eerste verlagingen van invoerrechten en quota's al doorgevoerd en in datzelfde jaar werd een gemeenschappelijke buitentarief geļntroduceerd.

Gemeenschappelijke landbouwbeleid

In de periode van deze Commissie werd ook een gemeenschappelijk landbouwbeleid opgezet. Dit beleid had tot doel om landbouwproductiviteit te vergroten en markten te stabiliseren. Ook moest het garanderen dat de landbouwsector een eerlijke levensstandaard kreeg en landbouwproducten - tegen een redelijke prijs - beschikbaar waren voor de lidstaten. Met name de Nederlandse eurocommissaris, Sicco Mansholt, heeft zich succesvol ingezet voor de ontwikkeling van dit beleid, ondanks de botsende opvattingen van de verschillende lidstaten op dit gebied. Hij wordt dan ook gezien als de vader van het gemeenschappelijk landbouwbeleid.

Overzeese gebieden

Met het Verdrag van Rome werd een vrijhandelsgebied opgericht tussen de EEG en de overzeese gebieden van Frankrijk, Italiė, Belgiė en Nederland. Daarnaast werd een Europees ontwikkelingsfonds opgericht, om te investeren in de ontwikkeling van economische en sociale infrastructuur in deze gebieden.

Lege stoel-crisis

Frankrijk, onder leiding van taalaan("fr")De Gaulletaaluit, was een voorstander van intergouvernementele samenwerking en verzette zich daarom sterk tegen de toename van supranationale bevoegdheden van de de EEG. Ook sprak De Gaulle zijn veto uit tegen Britse toetreding tot de gemeenschappelijke markt. De eigengereide Franse houding zorgde voor veel spanningen binnen de lidstaten. In 1965 bereikten deze spanningen een hoogtepunt en resulteerden in de lege stoel-crisis, waarbij Frankrijk weigerde te participeren in de activiteiten van de EEG-instellingen. De crisis eindigde in januari 1966, met de belofte dat lidstaten een veto kregen tegen Gemeenschapsbesluiten die nationale belangen ernstig bedreigden.