Ministerie van Economische Zaken en Klimaat (EZK)

Het ministerie van EZK richt zich op:

• - 

  een concurrerend ondernemingsklimaat, onder meer door vermindering van regeldruk
• - 

  innovatie en ondernemerschap en grote technologische instituten; topgebieden, zoals de chemie, water en energie krijgen daarbij extra aandacht
• - 

  ondersteuning bij ondernemen over de grens
• - 

  schone energie
• - 

  duurzaamheid
• - 

  realisatie van klimaatdoelen

Onder het ministerie van EZK vallen meerdere diensten en instellingen:

• - 

  Agentschap Telecom
• - 

  Autoriteit Consument en Markt (ACM)
• - 

  Centraal Planbureau (CPB)
• - 

  Dienst ICT Uitvoering (DICTU)
• - 

  Nationaal Coördinator Groningen
• - 

  PIANOo Expertisecentrum Aanbesteden
• - 

  Rijksdienst voor Ondernemend Nederland (RVO)

• - 

  Staatstoezicht op de Mijnen (SodM)

Het grote aantal verschillende beleidsterreinen van het ministerie zijn verdeeld tussen de minister van EZK, de minister voor Klimaat en Energie en de staatssecretaris Mijnbouw.

In het kabinet Rutte-IV is de minister van EZK verantwoordelijk voor onder andere macro-economisch beleid, het Europees economisch beleid, het consumentenbeleid, het MKB, de Europese structuurfondsen en de digitale economie en digitale infrastructuur.

De minister voor Klimaat en Energie is verantwoordelijk voor klimaat (waaronder klimaatverandering, luchtemissies industrie en emissierechten), de Nederlandse Emissieautoriteit, het energiebeleid, het klimaat- en transitiefonds en het Centraal Orgaan Voorraadvorming Aardolieproducten (COVA).

De staatsecretaris Mijnbouw is verantwoordelijk voor het Staatstoezicht op de Mijnen, de Mijnbouw, de Gaswinning Groningen en gevolgen, het Instituut Mijnbouwschade Groningen, de Nationaal Coördinator Groningen en het Mededingingsbeleid.

Tot ver in de 20e eeuw waren landbouw, visserij, nijverheid, handel, en scheepvaart de pijlers van de Nederlandse economie. Ten tijde van Koning Willem I viel nijverheid samen met het Publiek Onderwijs en later met Waterstaat onder het ministerie van Koloniën. Vanaf 1830 vielen alle 'pijlers' van de economie onder het ministerie van Binnenlandse Zaken. Pas in 1877 kwam er weer een ministerie van Waterstaat, Handel en Nijverheid. Tot 1946 zwierven vervolgens al deze beleidsterreinen over verschillende ministeries rond.

Na de formatie van het kabinet-Beel I in 1946 werd definitief de naam Economische Zaken gekozen. Sinds 1950 werd er steeds een staatssecretaris benoemd. Vanaf 1978 was aan deze staatssecretaris onder meer de zorg voor de buitenlandse handel opgedragen. Hij mocht zich in het buitenland 'minister voor buitenlandse handel' noemen.

Het departement werd onder kabinet-Rutte I in 2010 samengevoegd met het ministerie van Landbouw, Natuurbeheer en Voedselkwaliteit. In 2010-2012 was de naam: ministerie van Economische Zaken, Landbouw en Innovatie (ELI). Onder kabinet-Rutte II verdween buitenlandse handel uit het takenpakket van het ministerie van EZ. Deze taak ging naar de minister zonder portefeuille voor Buitenlandse Handel en Ontwikkelingssamenwerking onder het ministerie van Buitenlandse Zaken.

Bij vorming van het kabinet-Rutte III in oktober 2017 ging Milieu over van Infrastructuur en Milieu naar Economische Zaken. Er kwam toen tevens weer een afzonderlijke minister van Landbouw, Natuur en Voedselkwaliteit.

Onder welk(e) ministerie(s) vielen huidige taken eerder