Een 'gewoon' Eerste Kamerlid ontvangt per 1 januari 2025 een bruto vergoeding van ruim 37.000 euro op jaarbasis, inclusief eindejaarsuitkering. Daar komen vervolgens nog wel enkele onkostenvergoedingen bij. De voorzitter van de Eerste Kamer ontvangt een aanzienlijk hogere honorering, omdat deze gebaseerd is op een halve werkweek.
Een 'gewoon' lid van de Tweede Kamer ontvangt per 1 juli 2024 een schadeloosstelling van ruim 141 duizend euro op jaarbasis, inclusief vakantiegeld en een eindejaarsuitkering. De voorzitter, ondervoorzitters en fractievoorzitters ontvangen daar bovenop, afhankelijk van hun functie of de grootte van hun fractie, een toelage. Tweede Kamerleden ontvangen verder allerlei onkostenvergoedingen.
Op 30 mei 1954 brachten de Nederlandse bisschoppen, met aan het hoofd Johannes kardinaal de Jong een herderlijk schrijven (Mandement) uit over de katholiek in het openbare leven. Kernpunten van het Mandement waren een verbod voor katholieken om lid te zijn van de socialistische vakbeweging NVV en om regelmatig socialistische vergaderingen bij te wonen, socialistische pers te lezen of naar de VARA te luisteren.
Vergeleken met de nationale politici spelen Nederlandse Europarlementariërs een marginale rol in de media en Nederlandse politiek. Wel maken binnenlandse politici geregeld een overstap naar het Europees Parlement (EP) en andersom. De opkomst bij de verkiezingen voor het EP is veel lager dan bij de Tweede Kamerverkiezingen en vertoonde tot 1999 een dalende trend. In sommige debatten (met name over Europa) gunt de Tweede Kamer spreekrecht aan Nederlandse Europarlementariërs.
Na de Tweede Wereldoorlog streefden progressieven naar een zogenaamde 'doorbraak': niet langer moest het 'geloof' bepalend zijn voor de politieke keuze. Progressieve katholieken en protestanten dienden zich aan te sluiten bij sociaaldemocraten en vrijzinnig-democraten in één progressieve partij.
De SP haalde bij de verkiezingen van 10 juni 2004 2 zetels in het Europees Parlement (EP). Lijsttrekker was Erik Meijer. Het verkiezingsprogramma was getiteld 'Wie zwijgt stemt toe!'. De SP had voor de verkiezingen 1 zetel in het EP, maar toen had Nederland in totaal nog 31 zetels. Bij de verkiezingen van 2004 waren er 27 zetels in het EP te verdelen voor Nederland.
Tussen 1814 en 1850 had elke provincie een provinciaal gouverneur. De functie van provinciaal gouverneur werd in 1850 vervangen door de nu nog gangbare functie van commissaris van de Koning.
In Limburg wordt de titel van gouverneur nog steeds informeel gebruikt om de commissaris van de Koning aan te duiden. Dit is een overblijfsel uit de tijd dat Limburg nog geen provincie maar een hertogdom was.
In Nederland vonden vanaf 1979 iedere vijf jaar verkiezingen plaats voor de Nederlandse volksvertegenwoordigers in het Europees Parlement. De opkomst daalde van 58,1 procent van de kiesgerechtigden in 1979 naar een dieptepunt van onder de 30 procent in 1999. Sinds 2004 ligt het opkomstpercentage tussen de 30 en 46 procent. De verkiezingen waren op 6 juni 2024.
De Kiesraad heeft op 3 mei 2004 de ingediende kandidatenlijsten voor de verkiezingen voor het Europees Parlement op 10 juni 2004 goedgekeurd en genummerd. Ook heeft de Kiesraad de lijstverbindingen goedgekeurd tussen het CDA en de ChristenUnie/SGP, tussen de PvdA en GroenLinks en tussen de VVD en D66. In principe werken lijstverbindingen hetzelfde als bij de Tweede Kamerverkiezingen.
In het verleden waren er Kamerleden die lang in de Tweede Kamer zaten. Sinds de jaren '60 van de vorige eeuw vertoont de ervaring van Tweede Kamerleden een - zij het niet constante - dalende lijn. Het aantal Kamerleden met langdurige Kamerervaring neemt af. Er komen bij verkiezingen bovendien steeds meer nieuwkomers.
Vroeger was het veel gebruikelijker dat leden langdurig lid bleven. Op dit moment is de gemiddelde ervaring van alle (huidige) Tweede Kamerleden 3 jaar en 5 maanden.