Het Gereformeerd Politiek Jongeren Contact (GPJC) was de politieke jongerenorganisatie van het Gereformeerd Politiek Verbond (GPV). Van 1955 tot 1964 bestond de organisatie enkel uit plaatselijke afdelingen. In 1964 kwam de landelijke jongerenorganisatie tot stand. Op het hoogtepunt kende het GPJC ongeveer 1500 leden. Na het weglopen van de leden en het opraken van de financiële middelen, richtte het GPJC zich op een fusie met de RPF-Jongeren.

Deze politieke jongerenorganisatie was verwant aan de Reformatorische Politieke Federatie (RPF). De moederpartij besloot, ondanks weerstand van de leden, in 1981 over te gaan tot de oprichting van een jongerenorganisatie (RPJO). De organisatie kwam pas in 1984 daadwerkelijk tot stand.

Het Comité-Oud of voluit Comité ter voorbereiding van een democratische volkspartij werd op 4 oktober 1947 door voormalig VDB-voorman P.J. Oud opgericht. Hij en enkele andere VDB'ers waren in februari 1946 toegetreden tot de nieuw opgerichte PvdA. Zij bleken zich daarin echter niet thuis te voelen. Andere voormalige VDB'ers waren politiek 'dakloos' geworden. Doel was oprichting van een niet-socialistische volkspartij.

De Bond van Jong-Liberalen (BJL) was de jongerenorganisatie van de Liberale Staatspartij (LSP). Twee jaar voor het ontstaan van de landelijke jongerenorganisatie (in 1924) waren al lokale afdelingen ontstaan, maar het duurde een tijd voordat zij zich verenigden. De BJL en de LSP werkten lang aan een duurzame relatie, die halverwege de dertiger jaren ruw werd verstoord door een confrontatie. Na deze botsing liepen de leden weg.

Jongeren tussen 14 en 27 jaar met interesse in politiek kunnen lid worden van een politieke jongerenorganisatie. Deze zijn vrijwel altijd verbonden aan een politieke partij. Een politieke jongerenorganisatie heeft vier functies: scholing, rekrutering, het opkomen voor de belangen van jongeren en subsidie. Een politieke jongerenorganisatie heeft vanouds de taak om jongeren voor de partij (levensbeschouwing) te rekruteren en vervolgens te scholen.

De Vrijzinnig-Democratische Jongeren Organisatie (VDJO) bestond van 1923 tot en met 1946 en was gedurende die periode de jongerenorganisatie van de Vrijzinnig-Democratische Bond (VDB). De VDJO was voornamelijk een gezelligheidsclub, die rond 1940 was uitgegroeid tot een flinke organisatie.

Pas in 1947 zag de eerste officiële jongerenorganisatie van een katholieke politieke partij het licht: de Katholieke Volkspartij Jongeren Groepen (KVPJG). Deze jongerenorganisatie stond onder streng toezicht van de moederpartij. Tot de zestiger jaren waren de jongeren dan ook de partij-jeugd van de KVP.

Sinds 1927 kende de CHU een landelijke jongerenorganisatie, die vanaf 1965 Christelijk-Historische Jongeren Organisatie (CHJO) heette. De toon richting de moederpartij werd toen kritischer en de focus van de jongeren kwam te liggen bij christendemocratische eenwording, het liefst gepaard met een progressief programma.

Het Algemeen Nederlands Jeugd Verbond (ANJV) is een jongerenorganisatie, die jarenlang als jongerenafdeling van de Communistische Partij Nederland (CPN) fungeerde. Hoewel onafhankelijk, had de CPN een grote invloed op de jongerenorganisatie. Het ANJV is een nog altijd bestaande organisatie.

De eerste Miljoenennota werd op 18 september 1906, ter vervanging van de zogenaamde 'millioenenrede', aan het parlement aangeboden door minister De Meester. De aanbieding van de Miljoenennota is sindsdien uitgegroeid tot een vaste traditie. Het begrotingsbeleid is in al die jaren echter gestoeld geweest op uiteenlopende systemen en begrotingsnormen, zoals de gulden financieringsregel, de Zijlstranorm, een feitelijk tekortnorm en de Zalmnorm.