Als lidstaat van de Europese Unie heeft Nederland te maken met besluitvorming op het Europese niveau. De Tweede Kamer is op verschillende manieren betrokken bij het controleren van Europese besluitvorming én bij de controle op nationale wetgeving die is afgeleid van Europese besluiten.
In beide Kamers komt het weinig voor dat leden anders stemmen dan de meerderheid van hun fractie, maar in de Eerste Kamer wel meer dan in de Tweede. Slechts zelden is dat doorslaggevend voor het lot van een wetsvoorstel, maar in de gevallen dat het zo was zorgde het soms voor grote politieke problemen. Het bekendste voorbeeld daarvan was de crisis na de 'Nacht van Wiegel' in 1999, toen de stem van VVD-senator Hans Wiegel ertoe leidde dat de Grondwet niet werd gewijzigd.
Tot 1959 bestond er een ministerie voor overzeese gebiedsdelen. Lange tijd was de naam: ministerie van Koloniën (1814-1945). Daarna werd dat Overzeese Gebiedsdelen (1945-1949) en, na totstandkoming van de Nederlands-Indonesische Unie, Uniezaken en Overzeese Rijksdelen (1949-1953). Toen de Unie ter ziele was gegaan, werd de naam Overzeese Rijksdelen (1953-1957). De verantwoordelijkheid voor het beleid ten aanzien van Indonesië ging toen over naar Buitenlandse Zaken. In 1957 werd de naam van het ministerie 'Zaken Overzee'.
De fractie-Groep-Kuzu/Öztürk ontstond op 14 november 2014, nadat een dag eerder Tunahan Kuzu en Selçuk Öztürk uit de PvdA-fractie waren gezet. Kuzu en Ozturk weigerden hun vertrouwen uit te spreken in de opstelling van de PvdA-fractie in het integratiedebat en in het integratiebeleid van minister Lodewijk Asscher.
De fractie-50PLUS/Klein ontstond op 28 mei 2014 na een conflict in de fractie van 50PLUS. Sinds 13 november 2014 werd de naam 50PLUS geschrapt en kreeg de door Norbert Klein gevormde fractie de naam fractie-Klein.
Meer over
Naar aanleiding van berichten in NRC Handelsblad en een rapport van de Algemene Rekenkamer werd in 1997 beperkt onderzoek ingesteld naar een - overigens legale - fiscale constructie die aan de Rabobank was vergund in relatie tot Philips. Philips verkocht technologische kennis aan de Rabobank en huurde die vervolgens terug. Later paste Rabobank dit ook toe bij Fokker.
In het voorjaar van 1997 had de vaste commissie voor Defensie aandacht besteed aan de asbestproblematiek in een voormalig NAVO-centrum (Joint Operations Centre) in de Cannerberg. Toen een aantal vragen onbeantwoord bleven heeft de vaste commissie op 28 augustus 1997 besloten een werkgroep op te richten. Deze werkgroep werd belast met een nader onderzoek naar de gang van zaken. Op 22 januari 1998 heeft de werkgroep haar onderzoeksrapport gepresenteerd.
In 1992 kwam er een juridische fusie tot stand tussen Huisvesting Bejaarden Limburg (HBL) en Het Zuiden, en de Stichting tot Bevordering van Bijzondere en algemene woonvormen en Dienstverlening (SBDI), die in die tijd in ernstige financiële problemen verkeerde. Vanaf september 1992 gingen de drie instellingen gefuseerd verder als de Stichting Woningbeheer Limburg (WBL).
Deze bijzondere commissie onderzocht vanaf 1980 spionage-activiteiten van dr.ir. A. Q. Khan, een Pakistaanse medewerker van splijtstofopwerkingsfabriek Urenco in Almelo.
Begin jl. 1979 werd vanuit het buitenland informatie ontvangen dat het Pakistaanse uraniumverrijkingsprocédé gebaseerd zou zijn op centrifuges van het type dat in Nederland ook werd gebruikt. Daarbij werd gelijk een koppeling gelegd met Khan, die een van de leiders zou zijn van het Pakistaanse uraniumverrijkingsproject.
In 1984 werd het rapport "Overheid en nieuwe religieuze bewegingen" gepresenteerd. Dit rapport was een onderzoek van bijna vier jaar in opdracht van de vaste Commissie voor de Volksgezondheid. Dit rapport was anders dan normaal: naast een kamerstuk was het tevens een academisch proefschrift. Het was een onderzoek naar de belangrijkste religieuze sekten in Nederland en hun mogelijke gevaren voor de geestelijke volksgezondheid.