Mooi dat de beruchte afspraak omtrent onderzoek naar Irak van 2007 nu van tafel is. Veertig jaar geleden zou er geen haan naar hebben gekraaid. Misschien is er dus toch vooruitgang.
Zelfs met voldoende handtekeningen is behandeling van het Burgerinitiatief over het vuurwerk allerminst zeker. Het initiatief is zeker geen 'referendum'.
Als het Europese project bezig is te slagen, dan is dat meer toe te schrijven aan wat de Fransen zich daarvan sinds de jaren zestig hebben voorgesteld dan aan de Nederlandse doctrines erover.
Wie de Conferentie van Versailles, negentig jaar geleden, vergelijkt met de jongste Europese Raad in Brussel, kan moeilijk anders dan sterke vooruitgang zien. Europa heeft blijkbaar toch geleerd van de verschrikkingen van twee wereldoorlogen.
Mag een Kamermeerderheid de minderheid dwingen mee te werken aan spoedafhandeling van een wetsvoorstel. Die vraag leidde in december 1988 tot een rumoerig debat in de Senaat.
Nu al zeurt het CDA achter de hand dat het vanaf 2009 weer een partijgenoot wil zien als Nederlands lid van de Europese Commissie. Erg voorbarig en vooral erg onverstandig.
Thorbecke heeft er anderhalve eeuw op moeten wachten, maar de eerste stap naar opheffing van het rechterlijk toetsingsverbod is dankzij Femke Halsema nu gezet.
Het parlementaire taalgebruik mag er niet beschaafder op zijn geworden, met het reglement van orde van de Tweede Kamer is de beschaving niet te herstellen.
Bas van der Vlies was vorige week 10.000 dagen Kamerlid. Daarmee is hij de onbetwiste 'vader' van de Tweede Kamer. Daar is soms een bijzondere rol voor weggelegd.
Ook al is het niet dankzij de supranationale organen, toch is de Europese Unie in de financiële crisis effectief opgetreden, dankzij de Franse voorzitter van de Europese Raad. Zulk voorzitterschap zou echter geen halfjaarlijkse gok moeten zijn zoals nu.
Herziening van de Grondwet staat al lang op de politieke agenda. Fundamentele wijzigingen waren er echter nooit. Laten we die geruststellende gedachte nu eens koesteren.