Op 29 oktober 2025 vonden er vervroegde Tweede Kamerverkiezingen plaats na de val van het kabinet-Schoof op 3 juni 2025. Aan de verkiezingen deden 27 partijen mee, waaronder alle 15 partijen die vertegenwoordigd waren in de Kamer. Van de deelnemende partijen haalden er 15 één of meer zetels. D66 en PVV werden met 26 het grootst. 50PLUS keerde na een afwezigheid van twee jaar terug in de Tweede Kamer.
Op 22 november 2023 waren er Tweede Kamerverkiezingen. Het ging om een vervroegde verkiezing na de val het kabinet-Rutte IV op 7 juli 2023. Tevens lag een voorstel voor over opneming van het correctief referendum in de Grondwet.
Op dinsdag 30 mei 2023 kozen 616 leden van Provinciale Staten en de kiescolleges op Bonaire, Sint Eustatius en Saba en van niet-ingezetenen in het buitenland een nieuwe Eerste Kamer. Die Statenleden en de kiescollegeleden werden eerder op woensdag 15 maart direct door alle kiesgerechtigde Nederlanders gekozen.
Voorstellen om de Grondwet te wijzigen moeten in 'twee lezingen' door de Tweede en Eerste Kamer. Nadat een voorstel tot wijziging van de Grondwet in beide Kamers is behandeld en met een gewone meerderheid is aangenomen, moeten de voorstellen na Tweede Kamerverkiezingen nog een keer door de nieuwe Tweede Kamer en de Eerste Kamer worden behandeld. Een voorstel tot wijziging van de Grondwet is dan pas aangenomen als tweederde van de aanwezige Kamerleden in beide Kamers voorstemt.
Na aanvaarding door beide Kamers van een wetsvoorstel ter overweging van grondwetsherziening moet de Tweede Kamer worden ontbonden. Dat gebeurt sinds 1922 echter niet meer direct, maar 'op termijn'. De ontbinding valt daarmee samen met toch al geplande, reguliere Tweede Kamerverkiezingen.
Alleen in de jaren 1940-1945 vonden er geen verkiezingen plaats. Eigenlijk zou er in juni 1941 een nieuwe Tweede Kamer moeten zijn gekozen, maar de Duitse bezetting maakte dat onmogelijk. De eerste verkiezingen na de bevrijding waren op 17 mei 1946.
Toen er kort voor de verkiezingen van mei 1977 gijzelingen plaatsvonden in een trein bij De Punt (Gr.) en een school in Bovensmilde besloten partijen de verkiezingscampagnes stil te leggen. De verkiezingen gingen echter door en kenden zelfs een enorm hoge opkomst.
Kieskringen, waarvan er 20 zijn, zijn iets anders dan de (tot 1917 bestaande) kiesdistricten. Het land was tot 1917 verdeeld in districten, die ieder een afgevaardigde kozen (tot 1896 kozen de grote steden meerdere afgevaardigden). Tussen 1896 en 1917 waren er 100 districten, evenveel als er Kamerzetels waren.
De kandidaat die de absolute meerderheid haalde, was gekozen. Als in de eerste stemronde niemand die meerderheid kreeg, volgde een tweede ronde tussen de twee kandidaten met de meeste stemmen.
Sinds 1928 is het voor een kiezer mogelijk om iemand anders te machtigen de stem uit te brengen. Dat moest lange tijd wel gemotiveerd worden, maar de procedure werd in de loop der tijd vereenvoudigd. Zo moest je aanvankelijk al voor 1 januari van het verkiezingsjaar iemand anders machtigen. Bovendien konden alleen familieleden woonachtig in dezelfde gemeenten worden gemachtigd. Door een initiatiefwet-Haars werd die kring in 1970 enigszins verruimd.
Tussen 1850 en 1896 ontvingen kiezers uiterlijk acht dagen voor de stemming zowel een oproepingsbrief als een stembiljet. Ze vulden thuis het stembiljet in en brachten dit op de verkiezingsdag naar het stembureau. Het stembiljet werd zo dus wel per post bezorgd, maar kon niet per post worden ingeleverd.
Leden van het koninklijk huis zijn niet uitgesloten van stemrecht, maar hoewel er tot 1970 een opkomstplicht bestond zagen zij veelal af van uitoefening van dat recht. Bekend is wel dat koningin Emma (die tot 1898 koningin-regentes was) in 1922 gebruikmaakte van haar stemrecht.