Toen er in 1989 een nieuwe Kieswet kwam, werd gevraagd of de voorkeursdrempel bij de verkiezingen van de Senaat niet te laag was. De affaire-Yildirim maakt die vraag weer actueel.
Ook voor de Eerste Kamer worden steeds meer voorkeursstemmen uitgebracht; met meer effect dan in de Tweede Kamer. Dit is in elk geval niet goed voor het gezag van de kandiderende partijorganen.
Partijen willen meer dan vroeger steeds 'nieuw bloed' op de kandidatenlijst. Of die vernieuwing uiteindelijk geheel slaagt, is echter steeds weer de vraag. Lang niet alle nieuwkomers houden het lang uit.