'God aan het Binnenhof'

Christelijke symbolen volop in gebruik

God en godsdienst zijn niet volledig verbannen van het Binnenhof. De Nederlandse staat bedient zich, ondanks gestage ‘ontchristelijking', van christelijke symbolen, zo blijkt uit een onderzoekje van het Montesquieu Instituut.
Terwijl de Tweede Kamer voor de zoveelste keer op rij debatteert over het schrappen van het strafrechtelijk verbod op godslastering, bedient de Nederlandse politiek zich sinds jaar en dag van uiteenlopende christelijke rituelen. Zo wordt bij beëdiging de hulp van ‘God almachtig’ ingeroepen en dient de regering wetsvoorstellen bij de Tweede Kamer onder ‘Gods heilige bescherming’ in. Het randschrift van de euro zal ook na de troonswisseling ‘God-zij-met-ons’ blijven.
Al lang geleden (1815) is uit de Grondwet geschrapt dat de Nederlandse koning de ‘christelijke godsdienst’ moest belijden. Maar ook Willem-Alexander zal koning ‘bij de gratie Gods’ zijn. De inhuldiging daarentegen heeft, anders dan een kroning, geen christelijke achtergrond.
Of de eerste troonrede van koning Willem-Alexander met een bede afsluit, zal op Prinsjesdag duidelijk worden.

‘Een schim met soms onzichtbare invloed'? Een hindermacht? Of een deel van het parlement dat op gepaste afstand van het dagelijkse gewoel aan het Binnenhof de zaken volgt? De Eerste Kamer - gefotografeerd in 1929 - heeft in de loop der jaren de meest uiteenlopende recensies gekregen..
Van meet af aan weinig geliefd - de liberale staatsman Thorbecke, architect van de Grondwet van 1848, wilde er al van af - heeft de Senaat (zoals ze zich liefkozend laat noemen) zich weten te handhaven. Soms tegen veel weerstand in.
Met het aantreden van de kabinetten-Rutte - meerderheidskabinet aan de ene kant, minderheidskabinet aan de andere kant van het Binnenhof - is de discussie over de Eerste Kamer weer terug-van-weggeweest.
Bert van den Braak, onderzoeker bij het Parlementair Documentatiecentrum, dook in de parlementaire geschiedenis. Als kenner van de Eerste Kamer zet hij de actuele discussie in perspectief. ‘Er zijn diverse voorbeelden waarin de Eerste Kamer zich niets gelegen liet liggen aan de Tweede Kamer.'

De Nederlandse politiek kan niet zonder God.

Sophie in ’t Veld, Europarlementariër voor D66, versus Bas van der Vlies, oud-fractievoorzitter van de SGP in de Tweede Kamer.

Aalt Willem Heringa

De Staat van de Europese Unie is uiteraard een wat dubbelzinnige vertaling van het Amerikaanse 'State of the Union'. In het Nederlands zou 'staat' toch ook, vooral nu het in het desbetreffende regeringsdocument met een hoofdletter is geschreven, ook de Europese Staat kunnen betekenen. Maar zoals velen al hadden opgemerkt, dat soort vergezichten bevat deze staat van de EU niet.

Het stuk bevat een aantal tegenstrijdigheden. De eerste is de kritiek op Brussel voor een nadruk op te veel regelgeving, en op de noodzaak dat vele onderwerpen nationaal geregeld blijven en exclusief nationaal moeten blijven. De inzet is om 'samen met de instellingen en de andere lidstaten tot een nieuwe, betere taakverdeling te komen'. Na dat begin betoogt deze Staat van de EU in de vooruitblik (Deel III) dat de interne markt verder moet worden versterkt.

Kunt u deze nieuwsbrief niet goed lezen? Bekijk dan de online versie.