'Buitenstaanders' die na een ministerschap bleven

Om minister te worden, is het niet nodig om Kamerlid te zijn. Ook mensen zonder politiek-bestuurlijke achtergrond, zoals hoogleraar en ondernemer, worden soms minister. Velen van hen keren na hun ministerschap terug naar het eerdere beroep of ze aanvaarden een functie in het bedrijfsleven of bij een maatschappelijke organisatie. Relatief weinig ministers blijven (nog enige jaren) in de politiek.

De bekendste minister voor wie dat laatste gold was Ruud Lubbers. Hij kwam in 1973 uit het bedrijfsleven en werd minister van Economische Zaken, waarna hij in 1977 in de Tweede Kamer belandde. Daarna zette hij zijn politieke loopbaan voort als fractievoorzitter (1978-1982) en minister-president (1982-1994). In de recentere geschiedenis was Ronald Plasterk een voorbeeld van een wetenschapper, die nog enige jaren in de Haagse politiek bleef. Na zijn ministerschap op Onderwijs (2007-2010) werd hij Tweede Kamerlid voor de PvdA (2010-2012), om in 2012 terug te keren als minister.

Inhoudsopgave van deze pagina:


1.

Wie bleven

2.

Wie bleven niet

wie

functie voor ministerschap

na het ministerschap

Eduard Bomhoff (LPF)

hoogleraar

hoogleraar

Roelf de Boer (LPF)

bedrijfsleven

bedrijfsleven

Tom de Bruijn (D66)

permanent vertegenwoordiger bij EU

 

Jacqueline Cramer (PvdA)

hoogleraar

hoogleraar

Sybilla Dekker (VVD)

werkgeversorganisatie

geen

Aart-Jan de Geus (CDA)

vakbondsbestuurder

onderzoekinstituut

Ferdinand Grapperhaus (CDA)

advocaat/hoogleraar

 

Herman Heinsbroek (LPF)

bedrijfsleven

bedrijfsleven

Jo Ritzen (PvdA)

hoogleraar

universiteitsvoorzitter

Winnie Sorgdrager (D66)

procureur-generaal

kort EK-lid, voorzitter Raad voor Cultuur

Cees Veerman (CDA)

landbouw/wetenschap

hoogleraar

Ella Vogelaar (PvdA)

vakbond/bedrijfsleven

geen

Hans Wijers (D66)

bedrijfsleven

bedrijfsleven