Legale kap biedt geen garanties voor bosbehoud
10 cases van legale bosdestructie uit alle windstreken
Op verschillende plekken in de wereld gaan de laatste oerbossen op legale manier voor de bijl, blijkt uit een gezamenlijk rapport van Greenpeace, Milieudefensie, Wereld Natuur Fonds, ICCO, NC - IUCN en NCIV. In 10 cases worden bosdestructie en de daarmee gepaard gaande sociale misstanden geschetst. De cases laten zien dat wetgeving in veel gevallen geen garanties biedt voor duurzaam bosbeheer en sociale rechtvaardigheid.
De laatste jaren is terecht veel aandacht besteed aan de schadelijke gevolgen van illegale houtkap. Het uitbannen van dit criminele gedrag is belangrijk om de basisvoorwaarden voor duurzaam bosbeheer te creëren Maar Europese overheden moeten niet alleen illegaal hout weren.
De gezamenlijke NGOs roepen de Nederlandse overheid op vooral ook maatregelen te treffen die duurzaam bosbeheer bevorderen, zoals voor overheidsprojecten duurzaam gecertificeerd hout aanbesteden. Ook op de papier- en houtindustrie wordt een dringend beroep gedaan in te zetten op duurzaam bosbeheer en legaliteit slechts als basisvoorwaarde te hanteren. Alleen dan blijven de bossen op aarde behouden.
Idealiter zou legale kap duurzaamheid, rechtvaardigheid en transparantie waarborgen. De cases tonen een andere realiteit aan. Legaal bosbeheer brengt in deze gevallen bosdegradatie, ontbossing en inperking van mensenrechten en vrijheden met zich mee. Het rapport laat zien dat voor het bos en de mensen die van het bos afhankelijk zijn het niet veel verschil maakt of het gaat om goede boswetten die slecht worden nageleefd (illegale kap) of slechte boswetten die goed worden opgevolgd (legale kap).
De cases in het rapport spreken boekdelen. In Kameroen kunnen bedrijven met een kortlopende kapvergunning in korte tijd een stuk bos leegroven. In Indonesië gaan de laatste oerbossen legaal voor de bijl om plaats te maken voor palmolie en houtplantages voor de papierindustrie. De Surinaamse overheid heeft grote stukken land uitgedeeld aan Chinese houtkapbedrijven, zonder de inheemse bevolking op welke manier dan ook te informeren.
Maar ook in ontwikkelde gebieden als Finland, North Carolina, Amerika en Tasmanië, Australië, verdwijnen de laatste oerbossen zonder dat daarbij wetten worden overtreden. In Tasmanië worden de protesterende politici, omwonenden en milieuactivisten zelfs door het kapbedrijf als wetsovertreders voor het gerecht gesleept .