Speciaal Comite Landbouw (SCL)

Het Speciaal Comité voor de Landbouw (SCL) is een comité van de Raad dat de besluiten van de Landbouwraad voorbereidt. Het SCL richt zich met name op aspecten die betrekking hebben op de gemeenschappelijke marktordeningen voor de producten, het agromonetaire stelsel, en de landbouwstructuren. Het Comité wekelijks, gewoonlijk op maandag en dinsdag, behalve in de weken waarin de Raad zelf bijeenkomt.

Het Comité van Permanente Vertegenwoordigers (COREPER) bereidt gewoonlijk de dossiers op het gebied van visserij, voedselveiligheid en de landbouwbegrotingvraagstukken voor.

De Commissie neemt in beginsel deel aan alle vergaderingen van het Comité en van de door het Comité ingestelde werkgroepen. Het Secretariaat-Generaal van de Raad staat het SCL en zijn werkgroepen bij in de uitvoering van hun mandaat.

1.

Geschiedenis

Anders dan het COREPER, waarvan de oorsprong teruggaat tot het EEG-Verdrag van 1957, werd het SCL ingesteld bij een besluit van de Raad van 12 mei 1960 over de versnelling van het tempo van verwezenlijking van de doelstellingen van het Verdrag. Daarbij werd met name gedacht aan de invoering van de douane-unie en van het gemeenschappelijk landbouwbeleid (GLB). Om de versnelling waartoe zij besloten hadden op dit laatste gebied te waarborgen, achtten de toenmalige zes lidstaten het namelijk nodig een gespecialiseerd orgaan te belasten met de voorbereiding van de te nemen maatregelen.

In de loop der jaren zijn de werkzaamheden van het Comité toegenomen naarmate het GLB aan belang won. Met het oog op de voorbereiding van de beraadslagingen van de Raad heeft het SCL met name werkgroepen ingesteld voor de verschillende sectorale aspecten; deze groepen brengen regelmatig verslag uit aan het SCL over de hun toevertrouwde taken.

In mei 1967 heeft de Raad voorts het SCL ermee belast de voortdurende wederzijdse informatie-uitwisseling tussen de lidstaten en de Commissie over de ontwikkeling van de landbouwmarkten te vergemakkelijken en daarnaast alle problemen te bestuderen die zich kunnen voordoen bij het beheer van deze markten en bij het uitzetten van beleidslijnen voor dit beheer.