Estland

Na de verkiezingen in 2019 vormde de sociaal-liberaal Jüri Ratas, een coalitie met de rechts-nationalistische partij EKRE en het conservatieve Isamaa. De winnaar van de verkiezingen, de centrumrechtse Hervormingspartij ER, belandde in de oppositie. In 2015 had de centrumrechtse oppositiepartij Hervormingspartij) de parlementsverkiezingen gewonnen. Op basis daarvan vormden Taavi Rõivas een coalitie. Daarvan maakten ook sociaaldemocraten deel uit. Rõivas was in maart 2014 Andrus Ansip opgevolgd als premier. Door een motie van wantrouwen moest hij in november 2016 opstappen.

Centrumrechts had in 2007 en 2011 eveneens de verkiezingen gewonnen. De liberaal Ansip was al sinds 2005 premier. Na de verkiezingen van maart 2007 vormden liberalen en christendemocraten een coalitie met de sociaaldemocraten. De sociaaldemocraten verlieten echter in mei 2009 het kabinet, waarna het tweede kabinet-Ansip tot 2011 als minderheidskabinet verder regeerde.

Ansip was in 2005 Juhan Parts (van het centrumrechtse Res Publica) opgevolgd, nadat diens kabinet was gevallen. Het kabinet-Parts was gevormd na de verkiezingen van 2003. Tussentijdse kabinetscrises kwamen eerder voor in 1995, 1997 en 2002. Tussen 1992, toen de onafhankelijkheid werd herwonnen, en 2007 traden tien kabinetten op. Minister-presidenten waren onder meer de centrumrechtse Tiit Vähi van de centrumrechtse Estse Coalitiepartij, Mart Laar van de conservatieve Vaderlandsunie en de liberaal Siim Kallas.

Estland is een presidentiële republiek. De president wordt door het parlement voor vijf jaar gekozen (maximaal twee ambtstermijnen). Als na drie rondes geen kandidaat twee derde van de stemmen heeft gekregen, wordt de verkiezing overgenomen door een speciaal kiescollege (parlement en lokale bestuurders) dat moet kiezen tussen de twee kandidaten met de meeste stemmen.

De minister-president is regeringsleider en komt als regel uit de grootste partij. Het kabinet dat hij leidt, heeft de uitvoerende macht en samen met het parlement oefent het kabinet de wetgevende macht uit. Het kabinet kan bij een stemming over een wetsvoorstel tevens de vertrouwensvraag voorleggen.

Het parlement (Riigikogu) bestaat uit één Kamer en telt 101 leden, die iedere vier jaar worden gekozen.

Zowel de president, gerechtshoven en Hooggerechtshof als de Ombudsman kunnen wetten laten toetsen aan de Grondwet. Het Hooggerechtshof treedt dan op als constitutioneel hof. Het houden van referenda is mogelijk en dat gebeurde onder meer bij de vraag of Estland moest toetreden tot de EU.

kiesstelsel

De 101 parlementsleden worden in twaalf districten gekozen, die afhankelijk van het aantal inwoners zes tot dertien afgevaardigden kiezen op basis van evenredige vertegenwoordiging. Restzetels worden op basis van de landelijke uitslag verdeeld. Er geldt een kiesdrempel van vijf procent.

partijen

Sinds 2007 is de liberale ER (Eesti Reformierakond, Estse Hervormingspartij) de grootste partij. Een populistischer, sociaal-liberale partij is Eesti Keskerakond (Estse Centrumpartij). Beide partijen zijn aangesloten bij de Europese Liberalen en Democraten.

Verwant aan de Europese christendemocraten, maar tevens conservatief-liberaal is Isamaa (voorheen IRL - Isamaa ja Res Publica Liit, Unie van Pro Patria en Res Publica). Deze partij ontstond in 2006 door een fusie van ERP (Erakond Res Publica, Partij 'Res Publica') en de meer conservatieve Pro Patria of Vaderlandsunie.

Ter centrumrechtse zijde staat ook de kleine boerenpartij ERL of (Eestimaa Rahvaliit (Volksunie van Estland), die in 2003-2007 vertegenwoordigd was in centrumrechtse kabinetten. In 2014 werd een nieuwe populistisch-conservatieve partij gevormd, Eesti Vabaerakond (Estse Vrije Partij). In 2019 kwam EKRE (Eesti Konservatiivne Rahvaerakond, Conservatieve Estse Volkspartij), een rechts-nationalistische partij sterk op.

Ter linkerzijde staat de sociaaldemocratische SDE (Sotsiaaldemokraatlik Erakond). De partij kwam in 1999 voort uit Mõõdukad (de 'gematigden') en de rechtsere Rahvaerakond (Volkspartij). Bij de verkiezingen van 2007 kwamen voor het eerst 'de groenen' (EER, Erakond Eestimaa Rohelised) in het parlement.

In 1995 werd voor de verkiezingen KMÜ gevormd (Koonderakond ja Maarahva Ühendus), het verbond van onder meer de centrumrechtse Estse Centrumpartij (EK), EME (Eesti Maarahva Erakond, Estse Boerenpartij) en drie kleinere partijen. Die combinatie werd toen de grootste fractie in het parlement.